Als moeder wil je alles zo goed en verantwoord mogelijk doen, misschien wel perfect. Overal is er informatie te vinden over wat baby’s nodig hebben en wat je moet doen om een gelukkig en evenwichtig kind groot te brengen. Die informatie is fijn, maar kan je onzekerheid ook juist versterken. Een scheiding hoort namelijk niet in dat perfecte plaatje en je kunt het gevoel hebben dat je hebt gefaald. Je maakt je zorgen of het wel goed zal gaan met je kindje.
Al die onzekerheid versterkt de natuurlijke neiging van moeders om de controle te willen houden. Controle, omdat ze van mening zijn dat ze zelf het beste weten wat hun kind nodig heeft. En misschien is dat wel zo? Misschien is dat zo, omdat moeders nou eenmaal de meeste zorgtaken op zich nemen (ja, nog steeds, vooral als de kinderen klein zijn, ook al willen we graag dat dat anders is). Het zou zomaar kunnen dat dit komt door de fysieke verbinding: zwangerschap, baren, borstvoeding.
Ook al voel je dat als moeder misschien anders, maar wie zegt dat kinderen in een perfecte omgeving moeten opgroeien? Dat alles altijd van een leien dakje moet gaan? Dat in al hun wensen moet worden voorzien? Er bestaat ook nog zoiets als ‘goed genoeg’. En (zonder vaders te kort te doen) veel vaders zorgen ‘goed genoeg’ voor hun baby. Misschien vind jij als moeder dat verre van perfect, maar ook dat is de wereld waarin kinderen leven. Ik hoor met enige regelmaat van vaders, dat ze zich tijdens een relatie hebben teruggetrokken uit de zorg voor hun kindje, omdat ze het in de ogen van de moeder nooit goed genoeg deden. Ze zouden wel meer willen zorgen, maar ze willen ook de ruimte op dat op hun manier te doen. Een scheiding kan vaders dan de mogelijkheid bieden om meer te gaan zorgen. Moeders begrijpen niet waarom ze dat ineens wel willen en verzetten zich daartegen.
Alles valt of staat bij het vermogen om samen te praten over wat je wil en welke afspraken je met elkaar kunt maken. Dat is een van de moeilijkste dingen in een periode van scheiding (misschien daarvoor ook al, je gaat immers niet voor niets uit elkaar) en een baby maakt dat nog veel ingewikkelder. Schakel daarom in een vroeg stadium een mediator of iemand anders in die jullie kan helpen met de gesprekken. Bij voorkeur iemand die verstand heeft van kleine kinderen in een scheiding.
Marianne Laarakker, coach, adviseur en bemiddelaar bij Scheiding met een Baby
Lees meer over moeders op moeders (1)
Over vaders: vaders (1) en vaders (2)